Miastenia Gravis. Widoczna pod postacią np. bełkotliwej mowy, krzywego uśmiechu, zmęczonej twarzy, chrypki, ściszonej mowy opadniętej powieki, nieskoordynowanych ruchów, krztuszenia się, opadających ramion, niezbornych nóg, wypadających przedmiotów z rąk, opadającej głowy. Pod postacia potknięc, upadków widocznej niemocy ciała.
Jest tez druga strona. Niewidoczna dla innych, ale nadal odczuwana przez chorego w obrębie np.: problemów z oddechem, dławienia się śliną, problemów z przełykaniem, bólem mięśni, osłabienia mięśni całego ciała, podwójnego widzenia, zamazanego widzenia, odczuwania nieprzyjemnych wrażeń w obrębie osłabionych mięśni (parestezji), problemów z wykonywaniem wielu czynności angażujących mięśnie szkieletowe.
Nawet gdy wyglądamy na zdrowych wciąż możemy odczuwać to czego nie widać. Jednego dnia mozna wiele, a następnego nie mozna nic. Taka bywa Miastenia. Nieprzewidywalna, zmiennai kapryśna. Dlatego mierzymy się z nią w każdym momencie. Czy jest widoczna czy nie, my stajemy z nią do walki każdego dnia.

Z Miastenią twarzą w twarz !